Η εισβολή του Πούτιν, κυρίως, και δευτερευόντως της Ρωσίας, στην Ουκρανία, βαδίζει την 70η μέρα, και δείχνει να έχει αλλάξει τον κόσμο μας, με δυσκολίες που ευχόμαστε να είναι προσωρινές, αλλά είναι πολύ πιθανό να μείνουν για αρκετό καιρό, ίσως χρόνια.

Η ρητορική του Πούτιν μιλάει σταθερά για μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση, και όχι πόλεμο, που έχει αντικειμενικό στόχο να βελτιώσει σε δημοκρατικό πλαίσιο την γείτονα χώρα, και ως ειδική επιχείρηση να λήξει όταν επιτευχθεί ο αντικειμενικός στόχος.

Όμως εξίσου από την αρχή, κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιες είναι οι προθέσεις του Πούτιν, και ποια η γενική στόχευση, αν υπάρχει, μέσω της οποίας μπορεί να φανεί αν υπάρχει ένα μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο, ή απλά εκδιπλώνεται μια απασφαλισμένη μεγαλομανής επιθετικότητα από έναν εδαφιστή δικτάτορα, που συνομιλεί με την ιστορία, και διεκδικεί φήμη και υστεροφημία ανάλογη της φήμης κατακτητών της προηγούμενη χιλιετίας.

Τις τελευταίες μέρες οι συζητήσεις για μια ενδεχόμενη «παρέμβαση» του Ρωσικού στρατού στην Μολδαβία, μοιάζουν να μπορούν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο οριστικά. Διότι αν όντως η Ρωσία κινηθεί εναντίον της Μολδαβίας σε αυτή την φάση θα αποδεικνύεται ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια γενικευμένη και απασφαλισμένη επιθετικότητα της Ρωσίας, που ουδεμία σχέση τελικά δεν έχει με την Ουκρανία καθαυτή, και στοχεύει στην απορρύθμιση της κυριαρχίας του Δυτικού κόσμου όπως τον ξέρουμε, και δεν έχει τελειωτικό πραγματικό στόχο, αλλά θα επεκτείνεται από την πλευρά του Πούτιν, μέχρι να ηττηθεί οριστικά.

Μια ενδεχόμενη κίνηση του Πούτιν στην Μολδαβία οφείλει να δείξει ξεκάθαρα σε οποιονδήποτε στην Δύση ότι ο Πούτιν πρέπει να σταματηθεί, ουσιαστικά με κάθε τίμημα, γιατί είναι πολύ πιθανό η αργοπορία στην απευθείας αντιπαράθεση να έχει μεγαλύτερο τίμημα. Και όσο τρομακτικό μπορεί να είναι αυτό, θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν ως τακτική και στρατηγική από την πλευρά της Δύσης.

Και με την πιθανότητα για μια κίνηση του Πούτιν στην Μολδαβία, που θα αποδείκνυε ότι είμαστε σε πόλεμο οριστικά, να είναι μεγάλη, οι κυβερνήσεις της Δύσης θα πρέπει πρώτα από όλα να καταστήσουν στους πολίτες των χωρών τους ότι είμαστε σε γενικό πόλεμο. Δεν το επιθυμήσαμε, δεν το επιδιώξαμε, αλλά ο πόλεμος είναι εδώ, και οι κλιμακώσεις του ρυθμίζονται από ένα άλλο, εχθρικό μέρος.

Και πρέπει αυτό να γίνει σαφές στους πολίτες γιατί απλά ερήμην των πολιτών η δύναμη των χωρών της Δύσης δεν μπορεί ποτέ να είναι όση θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι. Μια κυβέρνηση μπορεί να προχωρήσει στις πρέπουσες ενέργειες μόνο με την συναίνεση της κοινής γνώμης και των πολιτών, και οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν την σκληρή πραγματικότητα μέσα από έναν ωκεανό αντιρρήσεων, αντιπολιτεύσεων, παρανοήσεων, και αντικειμενικής αδυναμίας κατανόησης.

Η ώρα να εξηγηθεί όλο το παγκόσμιο παζλ, και ο ρόλος της Ρωσίας σε αυτό, χωρίς υπεκφυγές, είναι τώρα, και πρέπει ειδικά στην Ελλάδα η κυβέρνηση να ανοιχτεί γενναία προς τον κόσμο και να εξηγήσει όσο πιο πειστικά μπορεί που βαδίζει η χώρα μας και ολόκληρη η Δύση, μετά βέβαια από τον δυνητικό κόμβο της Μολδαβίας, ως σαφές όριο.

Σε αναμονή της δυνητικής αυτής εξέλιξης μόνο να προετοιμάζεται μπορεί, οποιαδήποτε κυβέρνηση της Δύσης, και ειδικά η πλούσια Ε.Ε θα πρέπει σε ελάχιστο επίπεδο να καταλάβει ότι είναι ώρα να «καλοπιάσει» τους πολίτες για τις δύσκολες επόμενες πιθανές μέρες, γιατί απλά όταν τους χρειαστεί θα πρέπει να είναι δίπλα της.

Σε πραγματικό επίπεδο ας συνεχίσουμε να ευχόμαστε τα πιο αίσια, για έναν πόλεμο που ήρθε στις ζωές μας, και το ευνοϊκό σενάριο είναι να φύγει σύντομα, μετά από μια ισοπαλία νέας ισορροπίας στην Ουκρανία, και μόνο.