«Hallelujah» των Preeti και Prashant Chacko (Κένυα). Νικητής, ο καλύτερος φωτογράφος Maasai Mara της χρονιάς.

«Είχαμε περάσει πολύ χρόνο με ένα μικρό ταξίδι καμηλοπάρδαλης, που έγινε αξιοσημείωτο από τις γελοιότητες αυτού του νεαρού, το οποίο εξερευνούσε έντονα το περιβάλλον του σε λογική απόσταση από τη μητέρα του. Ο οδηγός μας Τζάκσον μου είπε να είμαι προετοιμασμένος για το πότε το μοσχάρι θα επέστρεφε στη μητέρα, καθώς αυτό συνήθως οδηγεί σε κάτι αξέχαστο για φωτογράφηση. Το μοσχάρι επέστρεψε, αλλά αυτό που συνέβη ήταν πέρα ​​από ό,τι περιμέναμε, με τα βόδια να μας φαίνονται σαν άγγελοι που τραγουδούν την Αλληλούγια!».

Ως ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια άγριας ζωής της Αφρικής, το Maasai Mara της Κένυας είναι γεμάτο με αμέτρητα είδη ζώων. Αυτό το καθιστά ιδανικό μέρος για φωτογράφους άγριας φύσης που επιθυμούν να τραβήξουν φωτογραφίες από τις λεοπαρδάλεις, τους ελέφαντες, τα τσιτάχ, τα λιοντάρια και τις καμηλοπαρδάλεις που κατοικούν στο καταφύγιο. Από το 2018, ο διαγωνισμός The Greatest Maasai Mara Photographer of the Year τιμά αυτούς τους φωτογράφους αναδεικνύοντας τις καλύτερες φωτογραφίες που τραβήχτηκαν στο αποθεματικό.

Φέτος, το φωτογραφικό δίδυμο της Κένυας Preeti και Prashant Chacko κέρδισαν το κορυφαίο βραβείο για την όμορφη ασπρόμαυρη φωτογραφία τους με μια καμηλοπάρδαλη και το μοσχάρι της που περιβάλλεται από βοδιόκολα. Η βραβευμένη φωτογραφία Hallelujah τους κέρδισε το χρηματικό έπαθλο των 10.000 δολαρίων και ένα σαφάρι πέντε διανυκτερεύσεων για δύο. Επιπλέον, ο οδηγός τους Jackson ανταμείφθηκε επίσης για το ρόλο του που τους βοήθησε να πάρουν τη νικητήρια εικόνα. Για τις προσπάθειές του, θα λάβει ένα ταξίδι χωρίς αποκλεισμούς στο Εθνικό Πάρκο Κρούγκερ στη Νότια Αφρική.

«Το συναίσθημα της αλληλεπίδρασης μητέρας-παιδιού είναι κάτι που μας αρέσει να φωτογραφίζουμε», παραδέχεται ο Preeti. «Και έτσι περιμέναμε. Αυτό που συνέβη ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες μας. Τρία βόδια πέταξαν στον ουρανό τη στιγμή της επανένωσης, σχεδόν σαν να έλεγαν: «Αλληλούγια».

Η φωτογραφία έκανε μεγάλη εντύπωση στην κριτική επιτροπή, η οποία είχε ως αποστολή να επιλέξει έναν νικητή από 50 φιναλίστ. Το κύριο κριτήριό τους ήταν να κοιτάξουν πώς οι φωτογράφοι απαθανάτισαν κάτι συνηθισμένο με έναν εξαιρετικό τρόπο. «Πρόκειται για μια πολύ καθαρή και δυνατή εικόνα», λέει ο επαγγελματίας φωτογράφος άγριας φύσης και κριτής Federico Veronesi. «Τα τρία πουλιά εν πτήσει συνδέουν τέλεια τη μητέρα και τη γάμπα της».

Ενώ ο διαγωνισμός αφορά κυρίως τη φωτογραφία, δίνει επίσης πίσω στις πρωτοβουλίες διατήρησης των μπότες στο έδαφος που φροντίζουν τη γη. Κάθε τιμή συμμετοχής για τον διαγωνισμό πηγαίνει, εξ ολοκλήρου, σε έναν από τους συνεργάτες διατήρησης του διαγωνισμού που δραστηριοποιείται στο Maasai Mara. Φέτος, χάρη σε περισσότερες από 1.000 συμμετοχές που υποβλήθηκαν από 300 φωτογράφους, συγκεντρώθηκαν πάνω από 15.000 δολάρια. Τα έσοδα μοιράστηκαν μεταξύ του Anne K. Taylor Fund, του Maa Trust, του Mara Elephant Project, του Mara Conservancy, του The Sheldrick Wildlife Trust και του Angama Foundation, που φιλοξενεί τον διαγωνισμό.

Οι συμμετοχές για την επόμενη έκδοση του διαγωνισμού άνοιξαν την 1η Ιανουαρίου 2023, με τα ίδια βραβεία. 

«Little Mush» της Vicki Jauron (ΗΠΑ). Φιναλίστ.

«Είχαμε δει αυτή τη λέαινα λίγες μέρες νωρίτερα και μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν νέα μητέρα, αλλά κυνηγούσε και τα μικρά ήταν κάπου κρυμμένα. Ψάξαμε μερικές φορές να τη βρούμε με τα μικρά της και την τελευταία μας μέρα, τα καταφέραμε. Ήταν ένα υπέροχο πρωινό και ο μπαμπάς ήταν τριγύρω απολαμβάνοντας τον ήλιο, ενώ η μαμά και η αδερφή της πήραν τα μικρά σε μια βόλτα. Αυτό που το έκανε ακόμα πιο συναρπαστικό ήταν ότι υπήρχαν πολύ λίγα οχήματα κοντά και έτσι είχε τη δυνατότητα να κινείται χωρίς διακοπή».

«Stretch» ​​του Kunal D Shah (Κένυα). Φιναλίστ.

«Το να βλέπεις τον Nalangu να σκοτώνει μια Impala εκείνο το απόγευμα ήταν απίστευτο. Ωστόσο, λόγω του μεγέθους της δολοφονίας, της ήταν αδύνατο να το μεταφέρει πίσω για τη μικρή. Πήγε στα συνηθισμένα καταφύγια και τον έβγαλε μετά από περίπου μια ώρα αναμονής. Καθώς καθοδηγούσε το μικρό στη δολοφονία, συνειδητοποίησα ότι μπορούσαμε να πάρουμε μια καταπληκτική φωτογραφία της κατά την επιστροφή της, από το κάτω μέρος μιας διάβασης ποταμού. Γρήγορα ορμήσαμε στον πάτο της κοίτης του ποταμού και περιμέναμε. Όχι μόνο περπάτησε από αυτό, αλλά τεντώθηκε και κοίταξε προς το μέρος μας».

“Droplets” του Andrew Liu (ΗΠΑ). Φιναλίστ.

«Βρήκαμε το Short-Tail να χαλαρώνει αμέσως μετά την ανατολή του ηλίου. Μας κόσμησε με ένα ποτό από μια κοντινή λακκούβα, με αποτέλεσμα να στάζει αυτό το όμορφο νερό από τη χαίτη και τα γένια του».

«Sunrise Crossing» του Charlie Wemyss-Dunn (ΗΠΑ). Φιναλίστ.

«Ο ξεναγός μας ενθάρρυνε μια γρήγορη αναχώρηση από το στρατόπεδο νωρίς ένα πρωί, καθώς είχαμε δει προηγουμένως ένα τεράστιο κοπάδι ανυπόμονο να περάσει στο Τρίγωνο από το Λόφο Λόουκουτ το προηγούμενο βράδυ. Πριν φτάσουμε στο ποτάμι, ήρθε μια κλήση από ένα από τα άλλα οχήματά μας ότι το τεράστιο κοπάδι είχε μόλις αρχίσει να διασχίζει το σημείο διέλευσης Miti Moja. Καθώς φτάσαμε, μας υποδέχτηκαν μια σκηνή που δεν θα ξεχάσω ποτέ καθώς ένα μεγάλο κοπάδι αγριολούλουδων όρμησε κάτω από την όχθη καθώς η κόκκινη λάμψη μιας τέλειας ανατολής διαπέρασε τον ουρανό. Ήμασταν ένα από τα τρία μόνο οχήματα και στις δύο πλευρές που έλαβαν μέρος σε αυτήν την επική σκηνή, ενώ τα μπαλόνια νωρίς το πρωί μπορούν να διακριθούν στο μακρινό φόντο μπροστά στον ανατέλλοντα ήλιο. Η φωτογραφία δεν ήταν απροσδόκητα μια πρόκληση, δεδομένου του πολύ χαμηλού και αντίθετου φωτός, έτσι έπρεπε να θυσιάσω το ISO για μια ευκρινή εικόνα με όλη τη σκηνή σε θέα. Μια σκηνή που γίνεται μια φορά στη ζωή της μεγαλύτερης παράστασης της φύσης.»

«Glowing Serval» της Vrinda Bhatnagar (Ινδία). Φιναλίστ.

«Παρακολουθήσαμε αυτή τη σέρβαλ γάτα να σκανάρει την περιοχή, τελικά να σπρώχνει και να κυνηγά ένα ποντίκι και μετά να στέκεται ικανοποιημένος για λίγα λεπτά καθώς ο πρωινός ήλιος φώτιζε τη γούνα της από πίσω κάνοντας ένα λαμπερό φωτοστέφανο γύρω της».

«Inseparable» του Andrew Liu (ΗΠΑ). Φιναλίστ.

«Μετά από μια ώρα παρακολουθώντας τα μικρά, τελικά αντιλήφθηκαν το φορτηγό μας και αποφάσισαν να έρθουν να εξερευνήσουν. Αποτύπωσα αυτή την εικόνα καθώς έκαναν το δρόμο τους προς εμάς κατά μήκος του μονοπατιού.»

“Leaning Towers” ​​του Abderazak Tissoukai (ΗΑΕ). Φιναλίστ.

«Με τον καιρό κατάλαβα ότι οι ισχυρές εικόνες της άγριας ζωής είναι αυτές που μεταφράζουν ένα συναίσθημα, το οποίο είναι συχνά το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ δύο ή περισσότερων ζώων. Ο έμπειρος οδηγός μου και εγώ συζητήσαμε αυτό το θέμα πολλές φορές, προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι το όραμά του ευθυγραμμίζεται με το δικό μου. Η τύχη ήταν με το μέρος μας όταν διασταυρώσαμε με αυτές τις δύο νεαρές ενήλικες καμηλοπαρδάλεις κατά τη διάρκεια της εξάσκησής τους στο λαιμό. Παρατηρήσαμε ότι το έκαναν με έναν αρκετά φιλικό τρόπο, για να αποφύγουν να πληγώσουν ο ένας τον άλλον, καθώς η στιγμή της δύναμης που δημιουργείται από την κίνηση του μακριού λαιμού τους θα μπορούσε πράγματι να είναι επιβλαβής σε πραγματικές καταστάσεις μάχης. Όταν δυσκολεύτηκαν κάπως, σχεδόν αμέσως ακολούθησε μια στιγμή φροντίδας και στοργής, σαν να ήταν ο δικός τους τρόπος να λένε «συγγνώμη». Ένιωσα ότι αυτός ήταν ένας από αυτούς».

«Danger out of Dawn» της Silka Hullmann (Γερμανία). Φιναλίστ.

«Σχεδόν αμέσως μετά την έξοδο από το στρατόπεδο, συναντήσαμε μια ομάδα τριών λέαινων που έκαναν

βόλτα μέσα στο ακόμα δροσερό γρασίδι αναζητώντας θήραμα. Ελπίζοντας ότι οι γάτες θα ήταν ακόμα κάπως δραστήριες τις πρώτες πρωινές ώρες και ότι θα βγάλαμε φωτογραφίες με καλό φως, τις ακολουθήσαμε κατά μήκος του ποταμού Μάρα. Ξαφνικά, ξαφνιασμένες από τον κίνδυνο από την πλέον πορτοκαλί-κόκκινη αυγή, μια ομάδα αγριολούλουδων έτρεξε κατευθείαν πάνω μας και χάθηκε στο τίποτα. Βραβευτήκαμε: ο πρωινός ήλιος και η σκόνη της σαβάνας έδωσαν αυτή τη σύντομη στιγμή σε ένα όμορφο παιχνίδι χρωμάτων και μια σχεδόν μυστικιστική διάθεση».

«The Probing Eyes» του Ashish Ranjan (ΗΑΕ). Φιναλίστ.

«Ήταν ένα όμορφο πρωινό σαφάρι στο Maasai Mara όταν ο οδηγός μας αποφάσισε να μας πάει στο Topi Pride καθώς είχαν δει να περιφέρονται στην περιοχή τους αναζητώντας φαγητό. Εντοπίσαμε τα μικρά κοντά στους πρόποδες των λόφων όπου είναι γνωστό ότι ζουν. Περιμέναμε για περισσότερα από 45 λεπτά πριν μπορέσουμε να δούμε την αγέλη των λιονταριών να έρχονται προς τα μικρά τους. Εν αναμονή καλών στιγμών να συναντήσουν τα μικρά τους που περίμεναν, τοποθετήσαμε το όχημά μας κοντά σε μια μυρμηγκοφωλιά ελπίζοντας ότι οι λέαινες θα ανέβαιναν από πάνω της και τα μικρά θα ακολουθούσαν. Είχαμε αποδειχθεί ότι είχαμε δίκιο και όταν μια από τις λέαινες πήγε στα μικρά της, πήραμε τη στιγμή που τραβήξαμε κοντινές λήψεις στο ζεστό πρωινό φως του ήλιου. Μια τέτοια στιγμή ήταν αυτή όπου κράτησα σκόπιμα τη μητέρα σχεδόν έξω από το κάδρο και εστίασα μόνο στο μάτι του μικρού με αποτέλεσμα αυτή τη λήψη».

Ο καλύτερος φωτογράφος Maasai Mara της χρονιάς: Ιστοσελίδα |