" Δεν υπάρχει αγάπη, μόνο η απόδειξή της…" είπε κάποτε ο Ζαν Κοκτώ. Ο Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, ζωγράφος και σκηνοθέτης του κινηματογράφου με το σπουδαίο έργο που έχει εύστοχα παρομοιαστεί με μια ελληνική προτομή ραγισμένη από την αγωνία: "Ποιήματα, δοκίμια, μυθιστορήματα, θέατρο, όλο το έργο ραγίζει και ανάμεσα στις ρωγμές αφήνει να φανερωθεί η αγωνία", όπως γράφει ο Ζαν Ζενέ. Eπιδόθηκε με μοναδικό τρόπο στην ανάπλαση και υπερρεαλιστική ερμηνεία των ελληνικών μύθων - ανάμεσά τους: Ορφέας, Αντιγόνη, Οιδίποδας, Ολέθρια μηχανή-. Επίσης, θήτευσε στο ψυχολογικό θέατρο και ασπάστηκε το νεορομαντισμό. Η πεντάμορφη και το τέρας και οι Τρομεροί γονείς είναι από τις πιο γνωστές ταινίες του. Ο Ζαν Κοκτώ αποτελεί ένα μοναδικό φαινόμενο για τη λογοτεχνική και καλλιτεχνική ιστορία του 20ού αιώνα. Ο Μάνος Χατζιδάκις τον χαρακτηρίζει "έναν διαβολικό ακροβάτη της τέχνης". Η σχέση του με την Ελλάδα ήταν ιδιαίτερη. Υπήρξε "ένας φανατικός Έλλην" όπως θα έλεγε πάλι ο Μεγάλος Ερωτικός. Πέτυχε κάτι σπουδαίο. Διασκευάζοντας τους ελληνικούς μύθους κατάφερε να τονίσει αυτό για το οποίο οι μύθοι ήταν προορισμένοι: την αυτογνωσία του ανθρώπου. Ακολούθησε την ελληνική αρετή, συμφιλιώνοντας τη θεωρία με την πράξη. Ας θυμηθούμε κάποια από τα ιδιαίτερα αποφθέγματά του... Τα πιο ωραία φορέματα φοριούνται για να αφαιρούνται. |