"Χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος." είπε κάποτε ο σπουδαίος φιλόσοφος, Φρήντριχ Νίτσε. Με όλο το σεβασμό στο πρόσωπό του, θα ήθελα να συμπληρώσω σε αυτή τη σοφή του σκέψη, ότι χωρίς χαρισματικούς ανθρώπους που δημιουργούν υπέροχες μουσικές, η ζωή θα έχανε τη μαγεία της... 

Είμαι λάτρις της κλασσικής μουσικής... Είχα την ευκαιρία να "ταξιδέψω" στα μαγικά του πιάνου από μικρή ηλικία... Μπορεί να μην έγινα μουσικός τελικά, ξέρω όμως πολύ καλά πως το να ακολουθήσει κάποιος το δρόμο αυτής της τέχνης δεν είναι εύκολο... Εκτός από χάρισμα, απαιτείται πλήρης αφοσίωση, πειθαρχία και φυσικά αστείρευτη αγάπη. Θαυμάζω κι εκτιμώ τους ανθρώπους που έχουν επιλέξει αυτό το θείο μονοπάτι... Ίσως να μην είναι επιλογή τους ακριβώς, αλλά να έχουν γεννηθεί γι`αυτό το σκοπό... Έτσι νιώθω... Αυτή είναι η περίπτωση μιας ταλαντούχας νέας γυναίκας, η οποία έφυγε από την Ελλάδα έντεκα χρόνια πριν, για να ζήσει στο Παρίσι και να κάνει τους Έλληνες υπερήφανους. Ο λόγος για μια νέα παρουσία στη σύγχρονη μουσική σκηνή. H  πιανίστρια και συνθέτις, Μαρία Κοτρότσου.

Διαβάζοντας το βιογραφικό της για να προετοιμάσω τις ερωτήσεις αυτής της συνέντευξης μαζί της, ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα. 

Η Μαρία ήταν μόλις 10 ετών όταν συμμετείχε σε διαγωνισμό πιάνου της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου, όπου και κέρδισε το πρώτο βραβείο με διάκριση.

Με άριστα παμψηφεί πήρε το πτυχίο του πιάνου από το Εθνικό Ωδείο της Αθήνας ενώ παράλληλα ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη Νομική Σχολή της Κομοτηνής. Στην πορεία, έφυγε για το Παρίσι για να συνεχίσει τις ανώτατες σπουδές στην κλασική μουσική.

Σήμερα ζει και εργάζεται στην Πόλη του φωτός, είναι συνθέτις ηλεκτρονικής μουσικής και new age μουσικής, δίνει συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό με το ορχηστρικό της σύνολο που αποτελείται από βιολί, βιολοντσέλο, μπάσο κλαρινέτο, φλάουτο, ενώ η ίδια παίζει πιάνο και συνθεσάιζερ.

Τα πρώτα της άλμπουμ, "Passion" και "27 mars", ήταν εξαιρετικά και κέρδισαν κοινό και μουσικοκριτικούς από την πρώτη στιγμή.

Στις συνθέσεις της, συνυπάρχουν η  ηλεκτρονική και κλασική μουσικής, βαδίζουν στα χνάρια του ρομαντικού ευρωπαϊκού μινιμαλισμού και είναι  πλημμυρισμένες από το μεσογειακό ταμπεραμέντο της δημιουργού.

Σήμερα, βρίσκεται και πάλι στην πατρίδα της, για μια μοναδική συναυλία το Δεκέμβριο.  

Με αφορμή τη μία και μοναδική συναυλία που θα δώσεις στις 16 Δεκεμβρίου στο ίδρυμα Ν. Θεοχαράκης όπου θα παρουσιάσει το νέο της album με το γενικό τίτλο Silence, είχα με ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί της. Ανάμεσα σε άλλα, μου μίλησε για το ξεκίνημά της, την πορεία της στην τέχνη που λατρεύει, τη ζωή της στο Παρίσι, τη νοσταλγία της για την Ελλάδα, το θαυμασμό της Νάνα Μούσχουρη στο ταλέντο της, τον έρωτα, τη ζωή.

Μια συνέντευξη που αξίζει να διαβάσετε...

-Μαρία, ήσουν μόλις 10 ετών όταν συμμετείχες σε διαγωνισμό πιάνου της Βασιλικής Ακαδημίας του Λονδίνου, όπου και κέρδισες το πρώτο βραβείο με διάκριση. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες μαθήματα πιάνου και ανακαλύφθηκε το ταλέντο σου;

-Ξεκίνησα τα μαθήματα πιάνου στην ηλικία των 6 χρόνων, κατόπιν προτροπής της μητέρας μου. Από την αρχή είχε δει η καθηγήτριά μου την ευκολία που είχα να παίζω ένα καινούριο κομμάτι και γι’ αυτό τον λόγο τελείωνα γρήγορα τα βιβλία που μου έβαζε να διαβάζω, με αποτέλεσμα, να πηδάω τάξεις.

-Θα ήθελα να μου περιγράψεις την πρώτη σου ανάμνηση από το πιάνο...

 -Ήταν Χριστούγεννα και προσπαθούσα να βγάλω το «Άγια Νύχτα», με νότες που δεν είχα ακόμα μάθει, αλλά ήθελα να το κάνω έκπληξη στην καθηγήτριά μου.. Το έβαζα να το ακούω στον δίσκο ξανά και ξανά, το διάβαζα βάζοντας το δάχτυλο στην κάθε νότα πάνω στην παρτιτούρα.. είχα παράλληλα και τον αδερφό μου να μου λέει να πάμε να παίξουμε... και στο τέλος θυμάμαι ότι από τις πολλές φορές που το άκουγα, το έπαιξα χωρίς να δω τις παρτιτούρες, μόνο με το «αυτί».

-`Eφυγες για το Παρίσι για να συνεχίσεις τις ανώτατες σπουδές στην κλασική μουσική και πλέον η Πόλη του Φωτός έγινε για εσένα δεύτερη πατρίδα. Πόσο δύσκολο είναι να μένεις μακριά από την οικογένειά σου; 

-Σίγουρα η οικογένειά μου μού λείπει. Άμεσα, δεν είμαι παρούσα σε χαρές και λύπες. Τούμπαλιν, είναι και η ίδια απούσα στις δικές μου. Χάνω ουσιαστικές στιγμές της, από την άλλη όμως, από την μέρα που έφυγα, ήρθα πιο κοντά στον εαυτό μου.. 

-Συχνά Έλληνες πουν κάνουν καριέρα στο εξωτερικό, λένε ότι αγαπούν τη χώρα που τους φιλοξενεί εξίσου με την πατρίδα τους γιατί τους προσφέρει ευκαιρίες που η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να τους δώσει. Για εσένα πώς είναι;

-Σέβομαι κι αγαπάω την χώρα που με φιλοξενεί, γιατί εδώ εργάζομαι και ζω πια, όπως σέβομαι κι αγαπάω την χώρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα, γιατί μου έδωσε τις βάσεις  για να φτάσω εδώ που βρίσκομαι. 

-Στις 16 Δεκεμβρίου, στο Ίδρυμα Θεοχαράκης θα παρουσιάσεις το νέο σου άλμπουμ με τον γενικό τίτλο Silence. Είναι η πρώτη φορά που εντάσεις  τραγούδι σε δισκογραφική σου δουλειά. Θα ήθελα να μου μιλήσεις γι`αυτό.

-Ήταν μια ανάγκη να εκφραστώ συνθετικά μέσω του τραγουδιού. Άρχισα με το να κάθομαι στο πιάνο και να δημιουργώ ένα κομμάτι, που σκέφτηκα εκείνη την στιγμή ότι θα ταίριαζε πολύ με φωνή.. Και σε αυτό βοήθησαν οι δύο στιχουργοί με τους οποίους συνεργάστηκα από την Αμερική και την Γαλλία, την Daniela Stubbs Levi και την Brigitte Bonidon, αντίστοιχα.

-Η Νάνα Μούσχουρη εξέφρασε το θαυμασμό της για εσένα. Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας τα λόγια της και τα συναισθήματά σου γι`αυτό.

 -Η μουσική μου, όπως μου είπε, της δημιούργησε εικόνες, την ταξίδεψε και της άρεσε πώς συνδυάστηκαν αρμονικά τα φυσικά όργανα με τους ηλεκτρονικούς ήχους.. Είναι πολύ τιμητικό για μένα να με στηρίζει με τα λόγια της η Νάνα Μούσχουρη, μια γυναίκα με παγκόσμια καριέρα και ήθος. Τα λόγια της με συγκίνησαν και με συγκινούν και δε θα ξεχάσω ποτέ την απλότητα και την αμεσότητα του λόγου της. Καθώς και το δώρο της ως προς εμένα, με το να γράψει κάποια λόγια για την μουσική μου και να ενταχθούν στο άλμπουμ μου « Silence». 

-Ποια είναι η κινητήρια δύναμή σου ;

-Η μεγάλη μου αγάπη για την μουσική. Αυτή με κάνει να προχωράω παρά τις αντιξοότητες, τα προβλήματα που παρουσιάζονται κατά καιρούς. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να αφήνω να με «ρίχνει» μια αναποδιά μόνο την ημέρα που την βιώνω και το επόμενο πρωί να σηκώνομαι πιο δυνατή.

-Τί είναι ο έρωτας για εσένα; Αποτελεί πηγή έμπνευσης;

-Ο έρωτας για μένα είναι η ενέργεια η οποία διέπει τα πάντα.. Δεν μπορείς να προσεγγίσεις τίποτα, δεν μπορείς να γνωρίσεις εις βάθος κάτι αν δεν το ερωτευτείς.. Μην ξεχνάμε, σύμφωνα με την μυθολογία μας, ότι ο έρωτας είναι ο σύζυγος της ψυχής..

9.Ποιός είναι ο αγαπημένος σου Έλληνας και ξένος συνθέτης και ποιο έργα τους ξεχωρίζεις;

Έχω πολλά και διαφορετικά ακούσματα και θα αδικούσα πολλούς αν διάλεγα μόνο έναν συνθέτη κι  ένα έργο από το ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο. Κάθε μέρα που βάζω κι ακούω μουσική, ξεχωρίζω αρκετά, όχι μόνο ένα.

10.Αν μπορούσες με ένα μαγικό τρόπο να γυρίσεις πίσω το χρόνο, την εποχή του Μότσαρτ και είχες την ευκαιρία να τον συναντήσεις, τί θα ήθελες να τον ρωτήσεις, τί θα ήθελες να σου μάθει και ποιό έργο του  θα ήθελες να παίξεις μαζί του;

Αν είχα την ευκαιρία να τον συναντήσω, θα ήθελα μόνο να του ζητήσω την άδεια να είμαι παρούσα την στιγμή που εμπνέεται και γράφει ένα έργο του.. και μετά να έπαιζα μαζί του το Concerto no.20 Κ466 σε ρε ελάσσονα. Μαγεία.

11.Ποια είναι η μελωδία που αγαπάς και θα ήθελες να έχεις γράψει ;

Την 5^η Συμφωνία του Μπετόβεν. Σε αυτό το έργο του ξετυλίγεται όλη του η ιδιοφυία.. Δεν είναι τυχαίο που λάτρεις ή μη της κλασικής μουσικής ελκύονται από από το πάθος και την επιβλητικότητα αυτού του έργου.. την Συμφωνία της Μοίρας.. όπως αποκαλείται.

12.Ποιοι στίχοι είναι το motto σου;

Στίχοι από την Ιθάκη του Καβάφη: «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.» 

13.Aπό τις εμπειρίες που  είχες έως σήμερα, υπάρχει κάτι για το οποίο έχεις μετανιώσει ;

Όχι,δεν έχω μετανιώσει.. και κάποιο λάθος χειρισμό να έχω κάνει, θα έχω μάθει από αυτό και θα προχωρήσω χωρίς να σταθώ στο αρνητικό παραπάνω από την αξία που του αρμόζει. 

 14.Τί απεχθάνεσαι περισσότερο από όλα στη ζωή σου;

Προσπαθώ γενικά να κατανοήσω και να αποδεχτώ κάθε ελάτωμα στον συνάνθρωπό μου, αλλά αυτό που απεχθάνομαι είναι η αγνωμοσύνη που μπορώ να διακρίνω σε κάποιον είτε με αφορά άμεσα είτε αφορά άλλον.

15.Ποιά είναι η μεγαλύτερή φοβία σου;

Η αρρωστοφοβία. Μπορεί να διαβάσω κάτι, να ακούσω ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα κάποιος γνωστός μου και με πιάνει τρόμος με αποτέλεσμα να κάνω τα χειρότερα σενάρια για το παραμικρό. Έπειτα όμως, προσπαθώ να εκλογικεύσω αυτή την φοβία, αλλιώς θα περνούσα τον περισσότερο χρόνο μου στους γιατρούς για εξετάσεις. 

16.Αν θα μπορούσεςν’ αλλάξεις κάτι περισσότερο στον εαυτό σου τι θα ήταν;

 Το άγχος. Είμαι πολύ αγχώδης άνθρωπος , θέλοντας να ελέγχω τα πάντα, και επειδή τις περισσότερες φορές το κρατάω μέσα μου και δεν το εξωτερικεύω, σωματοποιείται και γι’ αυτό έχω συχνές ημικρανίες που με παραλύουν.

17.Τί είναι ευτυχία για εσένα;

Ευτυχία για μένα είναι να χαίρομαι τις όμορφες στιγμές της καθημερινότητάς μου, νιώθοντας πλήρης με αυτά που έχω και ξέροντας ότι οι αγαπημένοι μου άνθρωποι είναι υγιής.

 18.Αν είχες μία μόνο ευχή, ποιά θα ήταν αυτή;

Να μπορούσα να την πολλαπλασιάσω και να κάνω αμέτρητες ευχές!

19.Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά από δέκα χρόνια -στον προσωπικό κι επαγγελματικό τομέα;

Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου πώς θα είναι στο μέλλον, καθότι μου αρέσει να ζω στο παρόν και να το χτίζω, έτσι ώστε σε 10 χρόνια να μπορώ με βεβαιότητα να ξέρω πώς θα είμαι.

 20.Yπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να προσθέσεις για τη δουλειά σου, τη ζωή σου ή οτιδήποτε άλλο;

 Όχι, σ’ ευχαριστώ πολύ.

Κι εγώ σ`ευχαριστώ πολύ!