Αρνούμαστε τη λέξη «γυναικοκτονία» επειδή κατά βάθος δεν έχουμε το θάρρος να κοιτάξουμε το φαινόμενο κατάματα. Δείγμα απλού στρουθοκαμηλισμού, ή μήπως έμμεση ομολογία ενοχής μιας «μάτσο» πατριαρχικής κουλτούρας;

Στις 11 Ιουλίου 1942, στην Πλατεία Ελευθερίας στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε η προετοιμασία του Ολοκαυτώματος των Ελλήνων Εβραίων από τους Ναζί. Ογδόντα χρόνια αργότερα, μία επιστημονική έρευνα δείχνει ότι ο αντισημιτισμός κατέχει πάντα μία γωνιά στο συλλογικό μας ασυνείδητο...

Το έλλειμμα κριτικής σκέψης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης είναι φανερό. Το ερώτημα είναι ποιος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη: ο μαθητής ή ο δάσκαλος...

Θεωρητικά, η εξελικτική πορεία του Ανθρώπου είναι στην κατεύθυνση της προόδου. Και, σε κοινωνικό επίπεδο (εξαιρώντας, δηλαδή, την επιστήμη και την τεχνολογία) θεμελιώδες συστατικό της προόδου είναι η διεύρυνση της ατομικής ελευθερίας και των ατομικών δικαιωμάτων.

Κάποιος θα έλεγε ότι το να διατηρείς στη μνήμη σου συνειδητά και αυτοθέλητα έναν εφιάλτη που ως σήμερα σου προκαλεί τρόμο, είναι μία μορφή διαστροφής. Εξαρτάται... Μερικούς εφιάλτες δεν πρέπει να τους ξεχνούμε, αν θέλουμε να μην τους ξαναδούμε. Ή μάλλον, να μην τους ξαναζήσουμε...

Τη λύση του μυστηρίου ίσως δεν τη βρούμε ποτέ. Την πήρε μαζί ο Δάσκαλος αποχαιρετώντας μας το 1883 στη Βενετία. Αυτό για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι πως το βαθιά ανθρώπινο μήνυμα του Πάρσιφαλ δεν υπόκειται στη φθορά του χρόνου, ούτε στους περιορισμούς του χώρου. Θα υπάρχει όσο υπάρχει ο άνθρωπος, και θα φτάνει τόσο μακριά όσο η ματιά μας στο Σύμπαν!

Πίσω από τις αλληλεπιδράσεις που παρατηρούνται στη Φύση κρύβονται υπέροχες μαθηματικές συμμετρίες. Και απαιτείται μία γενναία δόση ενέργειας - και η ιδιοφυΐα του κυρίου Χιγκς - για να γίνουν «ορατές»...

Επικαλούμενος τον Freud, ο Λιαντίνης ισχυρίζεται πως, όταν βρισκόμαστε μπροστά στον θάνατο ενός συνανθρώπου, ακόμα κι αν νομίζουμε ότι λυπόμαστε, κατά βάθος βιώνουμε ένα αίσθημα χαράς που εμείς είμαστε ζωντανοί!

Το περιστατικό που θα αφηγηθώ είναι απολύτως αληθινό. Συνέβη κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και υπήρξα αυτόπτης μάρτυς του.

Η μεγαλύτερη παγίδα στον γάμο, σε ό,τι αφορά την συναισθηματική του συνέχεια, είναι η σταδιακή μετάλλαξη του «θέλω» σε «πρέπει».

Γιατί, ο κόσμος της ΑΕΚ έχει ανεχτεί πολλά. Και, όσο κι αν σήμερα υπομένει σιωπηλός, το ποτήρι θέλει λίγες μόνο σταγόνες για να ξεχειλίσει...

Στόχος του αληθινού άντρα είναι να κερδίζει καθημερινά τη γυναίκα του από την αρχή, με όπλο τις αρετές του και όχι καταφεύγοντας στη βία, τις απειλές, τους πειθαναγκασμούς, ακόμα και τα ηθικιστικά κηρύγματα.

Όσο κι αν βασανίζω τη σκέψη μου, νιώθω αδύναμος να κατανοήσω τα Ολοκαυτώματα. Μεγάλα ή μικρά, από αιμοσταγείς παρανοϊκούς δικτάτορες ή από μικρούς κι ασήμαντους - αλλά εξίσου διεστραμμένους - φανατικούς που νομίζουν ότι, δολοφονώντας όσους δεν ασπάζονται την "ιδεολογία" τους, κάνουν "επανάσταση"...

Η Ελλάδα βίωσε τρεις μεγάλες κρίσεις την τελευταία δωδεκαετία. Η πρώτη, η οικονομική, ήταν αποκλειστικά εθνική της υπόθεση. Στις επόμενες δύο κρίσεις - μία υγειονομική και μία γεωπολιτική - η χώρα βρέθηκε στη δίνη καταστάσεων που ταλανίζουν ως σήμερα ολόκληρο τον πλανήτη.

«Αν είσαι δάσκαλος, τις ιδέες του Διαφωτισμού είναι προτιμότερο να τις κρατάς μέσα στο κεφάλι σου. Αν τις διδάξεις, υπάρχει κίνδυνος να σου το κόψουν!»

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι τα ΜΚΔ έχουν αναχθεί σε μία μορφή παραεξουσίας, με την έννοια ότι ευνοούν την διαμόρφωση κοινωνικών τάσεων που είναι δυνατό να επηρεάζουν τόσο την άσκηση της εξουσίας από μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, όσο και τις επιλογές της κοινωνίας σε εκλογικές ή δημοψηφισματικές διαδικασίες. Πρόσφατες εθνικές εμπειρίες το μαρτυρούν:

Γιατί, ο έρωτας δεν είναι δώρο που μας δίνεται. Εμείς είμαστε δώρα που δίνονται στον έρωτα. Έστω κι αν γνωρίζουμε καλά πόσο η προσφορά αυτή κοστίζει...

Μία περιδιάβαση στα social media τα τελευταία 12 χρόνια αποκαλύπτει την εκτός πραγματικότητας και λογικής στάση ενός όχι ευκαταφρόνητου ποσοστού νεοελλήνων σε τρεις πρόσφατες εθνικές κρίσεις που οδήγησαν, θα λέγαμε, σε ισάριθμους εθνικούς διχασμούς.